Zamocowania izolacji fasadowych – kategorie i przeznaczenie

Jakich użyć kołków fasadowych? Do jakich materiałów wybrać wkręcane, a do których lepiej nadadzą się wbijane? Czy są jakieś szczególne zalecenia, których powinno się przestrzegać podczas montażu? W niniejszym artykule postaramy się odpowiedzieć na nurtujące Was pytania.

1. Jak izolować dom?

Jednym z ważniejszych zadań, jakie stoją przed każdym, kto dba o swój dom, jest zapewnienie budynkowi odpowiedniej izolacji, która uchroni go przed stratami ciepła i kapryśnymi warunkami atmosferycznymi. Izolację taką montujemy dzięki zaprawie klejowej, która ma ją zabezpieczyć przed siłami ścinającymi, oraz łącznikom fasadowym, zapewniającym bezpieczeństwo przed siłami ssącymi i wyrywającymi – chodzi tu przede wszystkim o oddziaływanie wiatru.

Dobrze dobrane zamocowania (przykłady zamocowań izolacji fasadowych znajdziesz np. na www.koelnerpolska.pl/produkty/zamocowania/zamocowania-izolacji-fasadowych) stabilizują układ ociepleniowy, pozwalając mu oprzeć się niszczącemu działaniu czasu i zmiennej pogody.

2. Kiedy użyć zamocowań?

W którym dokładnie momencie trzeba posłużyć się zamocowaniami? Kiedy zabieramy się za montaż izolacji fasadowych, najpierw musimy zadbać o podłoże. Powinno ono być suche i czyste, należy więc najpierw usunąć z niego wszelki kurz, sadzę i inne zanieczyszczenia. Następnie na to podłoże przy pomocy zaprawy klejowej przymocowuje się płyty izolacyjne. Dla lepszej przyczepności każdą z płyt należy docisnąć do podłoża i lekko przesunąć, co pomaga rozprowadzić zaprawę.

W następnej fazie używa się już łączników mechanicznych, czyli wkręcanych lub wbijanych kołków. To, na który z tych wariantów się zdecydujemy, zależeć będzie od użytej przez nas izolacji. Do wełnianej stosuje się oba rodzaje kołków, ale już do styropianu używa się tylko wbijanych.

3. Kołki fasadowe wkręcane

Przy tego rodzaju kołku najpierw trzeba nawiercić otwór, odpowiednio szeroki i głęboki. Następnie wbijamy młotkiem plastikową część kołka, tak by odpowiednio zakotwił się w warstwie izolacji. Ostatnim etapem tego procesu jest dokręcenie kołka do momentu, aż jego powierzchnia zrówna się z podłożem, co można zrobić za pomocą specjalnie w tym celu produkowanych narzędzi. Jak wspomnieliśmy, wiele zależy od samego podłoża – jeśli w grę wchodzi wełna lamelowa, trzeba dodatkowo użyć kołnierza dociskowego.

Dobre wkręcane kołki fasadowe mają końcówkę zaprojektowaną tak, by perforowała izolację, co pozwala na precyzyjne zagłębienie. Talerz kołka z kolei powinien być możliwie jak najbardziej sztywny – to zapewnia większą stabilność całego układu, skutecznie niwelując drgania wywoływane przez wiatr.

4. Kołki fasadowe wbijane

Największą korzyścią płynącą z używania takich właśnie kołków, jest prostota montażu, co pociąga za sobą również oszczędność czasu. Oczywiście tu również musimy najpierw nawiercić otwór, ale sam kołek na odpowiednią głębokość wbijamy delikatnie młotkiem, nie musimy więc troszczyć się o żadne specjalistyczne narzędzia do wkręcania.

Kołki mogą być wykonane z tworzywa (trzpień tworzywowy skutecznie zapobiega transmisji ciepła w punkcie kotwienia) lub metalu. W tym drugim przypadku najlepiej zdecydować się na stal nierdzewną, by uchronić zamocowania od niszczycielskiego wpływu korozji.

5. Talerze fasadowe

Talerze są przytwierdzane do podłoża za pomocą kołków fasadowych lub niewielkich wkrętów. Zapewniają równomierny i stały docisk termoizolacyjnych warstw. Instaluje się je łatwo i szybko. Wśród nich są na przykład talerze dociskowe z nylonu lub tańsze – polipropylenowe. Dostępna jest też na rynku wersja z perforatorem termoizolacji do stosowania z kołkami wkręcanymi.

6. Jak montować zamocowania izolacji fasadowej?

Montaż wszystkich wymienionych tu łączników nie nastręcza wielkich trudności, należy jednak pamiętać o kilku ważnych zasadach. Przede wszystkim kołków nie używamy do świeżo przyklejonych płyt izolacyjnych. Między klejeniem a użyciem zamocowań trzeba zrobić dzień lub dwa przerwy.

Przygotowując otwory na kołki, trzeba mieć na uwadze, że do szczelinowych i porowatych materiałów, takich jak ceramiczne pustaki, gazobeton czy ceramika poryzowana, nie powinno się stosować udaru.

Kolejną ważną sprawą jest dobór właściwej liczby łączników. Ich ilość będzie zależeć od materiału termoizolacyjnego, strefy działania siły wiatru i ciężaru całego ociepleniowego układu, jednak w każdym wypadku muszą przypadać przynajmniej cztery zamocowania na metr kwadratowy. Najpierw mocuje się je w narożach płyt. I ostatnia rzecz – odległość między skrajnymi zamocowaniami a krawędzią budynku też ma znaczenie. W przypadku ściany betonowej powinna wynieść co najmniej pięć centymetrów, przy ścianie murowanej – dziesięć.